Lukrecja
Lukrecja
Nazwa lukrecji pochodzi od greckich słów glyks znaczącego słodki i rhiza czyli korzeń. Jest to słodkie w smaku kłącze (podziemna łodyga) wykorzystywane jako środek aromatyzujący. Lukrecja pochodzi z Południowo-Wschodniej Europy i z Bliskiego Wschodu, gdzie rośnie dziko. Roślina ta znana była już przez Starożytnych Greków (znaleźć ją możemy w tekstach Hipokratesa), oraz przez Starożytnych Rzymian, którzy tak jak my dzisiaj wykorzystywali ekstrakt z lukrecji.
Starożytni chińscy zielarze stosowali lukrecję, destylując esencję znajdującą się w korzeniu, przepisując ją na różne schorzenia. Lukrecja jest szczególnie znana ze swojego zastosowania w przemyśle cukierniczym. Była uprawiana w Anglii od XVI wieku przez dominikańskich zakonników w Pontefract, Yorkshire, gdzie rozpoczął się handel słodyczami.
Opis lukrecji
Lukrecja jest kłączem należącym do rośliny fasoli. Można wykorzystać zarówno pionowy korzeń główny jak i poziome kłącza. Suszone korzenie wyglądają jak kawałki suszonego drewna – są bardzo twarde i włókniste o średnicy 1 cm, posiadają brązową skórkę, a wewnątrz są żółte. Lukrecja jest dostępna w postaci suszonych kawałków korzeni, w postaci proszku i w całości, będąca skoncentrowaną słodką esencją, częściowo rozpuszczalną w wodzie.
Bukiet: bardzo aromatyczny.
Smak: słodki smak, podobny do anyżu, z lekko gorzko-słonym posmakiem. Podczas żucia wydaje się być coraz słodszy.
Skala ostrości: 1
Przygotowanie i przechowywanie Lukrecji
Suszony korzeń lukrecji jeśli jest tylko odpowiednio suchy można przechowywać bardzo długo. Można go pokroić lub zmielić przed użyciem. Sproszkowany korzeń lukrecji powinien być przechowywany w szczelnych pojemnikach.
Zastosowanie kulinarne lukrecji
Gałązki lukrecji znane są głównie jako przyprawa do wyrobów cukierniczych. Cukierki lukrecjowe mają zazwyczaj nie więcej niż 2% naturalnego ekstraktu lukrecji, a pozostały aromat pochodzi zwykle z anyżu lub z jego syntetycznego substytutu. 90% wszystkich naturalnych aromatów z lukrecji wykorzystuje się jako środek zapachowy w tytoniu (papierosy, cygara, tytoń fajkowy). Laski lukrecji można rozpuścić w gorącej wodzie i wypić, natomiast korzenie wykorzystuje się jako środek aromatyzujący soki owocowe, syropy, napoje oraz piwa takie jak Guinness.
Właściwości lecznicze lukrecji
Lukrecja pomaga oczyścić jelita, wspomaga pracę płuc i nadnerczy. Lukrecja jest częstym składnikiem ziołowych suplementów kojących ból gardła. Jej naturalna słodycz jest składnikiem wielu herbat ziołowych i produktów spożywczych.
Preparaty ziołowe zawierające lukrecję stosuje się w leczeniu wrzodów żołądka i jelit. Roślina ta ma właściwości obniżające stężenia kwasu żołądkowego, pokrywa powierzchnię żołądka mazią ochronną. Lukrecja rzadko występuje samodzielnie, lecz jest jednym z komponentów wielu herbat ziołowych działających przeczyszczająco, moczopędnie oraz pomocnie na wzdęcia.
Jest również znana ze swych właściwości łagodzących bóle reumatyczne i artretyzm, reguluje niski poziom cukru we krwi i jest skuteczna w chorobie Addisona. Wyciąg z korzenia ma działanie estrogeniczne i jest przydatny w leczeniu objawów menopauzy, regulacji miesiączki, łagodzi bóle miesiączkowe.
Lukrecja może być również stosowana na nocne poty. W połączeniu z innym komponentami takimi jak kminek, oset, cytryna i rumianek, lukrecja ma korzystne działanie na zgagę, wrzody żołądka lub zapalenie błony śluzowej żołądka.
Lukrecja wykazuje działanie przeciwzapalne, a więc może pomóc w kaszlu, a także pobudza wytwarzanie związków chemicznych, dzięki którym można leczyć wrzody.
Lukrecja w starożytności uchodziła jako afrodyzjak; Kama Sutra i Ananga Ranga zawiera liczne przepisy na zwiększenie wigoru seksualnego, które w swym składzie mają lukrecję. Korzeń lukrecji nie powinien być mylony z lukrecją cukierniczą.
Lukrecja nie powinna być stosowana przez dłuższy czas przez osoby z wysokim ciśnieniem krwi. Duże i częste dawki lukrecji mogą prowadzić do ostrego nadciśnienia.
Jednym ze składników lukrecji jest gliceryna, która jest uważane za szkodliwą dla zdrowia - może spowodować zwiększoną produkcję aldosteronu, jak również powodować bóle głowy, zmęczenie, obrzęki nóg, atak serca i podwyższyć ciśnienie krwi. Osoby cierpiące na choroby serca, wątroby, cukrzycę lub choroby hormonalne, nie powinny przyjmować lukrecji.
Uprawa lukrecji
Lukrecja jest rośliną strączkową, wyprostowaną, osiągającą do 1,5 m. wysokości. Roślina posiada małe kolce kwiatowe w kolorze bzu, które zachowują się jak strąki fasoli, zawierają 3 lub cztery nasiona. Korzeń znajduje się do 1 m. pod ziemią i posiada rozległą sieć kłączy, które uprawia się przez trzy do pięciu lat, zanim nie zostaną zebrane. Korzenie i kłącza są czyszczone, ugniatane, po czym zostają ugotowane, a następnie stężone przez odparowanie.
KUP dobry korzeń LUKRECJI w sklepie internetowym
